50 kaarsjes voor Martine en André

Martine De Raet (70 jaar) en André Bouwens (72 jaar) vierden de voorbije maanden hun 50ste huwelijksverjaardag.

Ontmoeting in Spich

“Onze vaders waren militairen. André zijn papa was gestationeerd in de legerbasis in Altenrath en mijn papa in die in Spich, 2 steden die in Nordrhein-Westfalen liggen. We leerden er elkaar kennen in de jeugdclub in Spich, de Schuur zoals wij die noemden. Telkens op zaterdagavond konden we met een legerbus naar ‘de Schuur’ voor een gezellig samenzijn met vrienden. We luisterden er naar muziek, dansten, dronken een pint, genoten van een optreden van Willem Vermandere of Urbanus … Daarna bracht de legerbus ons terug naar huis.” (Martine)

Belgische wijk in Nord-Rhein-Westfalen

“Onze ouders woonden in Troisdorf. Een Belgische wijk zoals ze dat noemden. Ik werkte toen al als onderofficier in Brakel 43A. Dit is zo een 250 km van Troisdorf. Martine werkte toen in de Duitse supermarkt Edeka. Als ik vrij had, ging ik naar huis in Troisdorf. Dan konden Martine en ik elkaar zien.” (André)

Huwen in het leger

“We ontmoetten elkaar in 1973. En op de 200ste dag na onze ontmoeting, traden we ginder in het huwelijksbootje. Het wettelijk huwelijk werd om 13.00u voltrokken door de Commandant van het Sectie Personeel van het garnizoen Spich. Daarop volgde een maaltijd in de Club, met alle familie en vrienden die konden komen. ’s Avonds vond dan de huwelijksmis plaats in Altenrath waar onze aalmoezenier, de moeze, de mis deed. Een heel moderne mis met muziek en zang. Hierna gingen we terug naar de Club voor het avondfeest waar ook onze vrienden van de Schuur aansloten.” (Martine)

Terug naar België

“Na ons huwelijk verhuisden we naar een Belgische militaire wijk in Brakel waar André werkte.
In 1975 werden we de trotse ouders van onze tweeling en in 1978 van onze 3de zoon. En 6 jaar later kochten we een oude op te knappen hoeve in Retie. Omwille van een mogelijke mutatie van André, verhuisde ik in 1985 met de kinderen naar Retie. In januari 1986 deed André dan zijn mutatie naar Brasschaat.” (Martine)

Pensioen

“In 2005 ging ik met pensioen. We verkochten alles. De kinderen hadden elk hun eigen plekje gevonden. We verbleven eerst in de Provence waar we 3 jaar woonden en daarna op Corsica waar we 1 jaar woonden.” (André)
“Omdat het gemis van de kinderen en kleinkinderen te groot was, vloog ik in 2008 naar België om er een nieuwe woonst te zoeken. En die woning vond ik in Adinkerke, waar we sinds juli 2009 wonen.” (Martine)

Leven in Adinkerke

“Dagelijks wandelen we samen naar de zee en drinken dan vervolgens ons kopje koffie bij café ‘Les Bains’ op de Markt. Maar ook van alle wandelingen in De Panne en Adinkerke genieten we met volle teugen. Ze zijn elk op hun eigen manier mooi.” (Martine)
“Naast dagelijks wandelen, ben ik sinds september 2009 lid van de WAK in Koksijde. André schreef mij er in en sindsdien ben ik kind aan huis. Ik kan er al mijn artistieke ideeën uitwerken. Die ideeën werk ik eerst uit op papier. Dan schilder ik die op doek. Daarna soldeer ik met koperdraad en bekleed ik het met zijdepapier. In juni stelde ik mijn eindwerk tentoon in Cultuurhuis De Scharbiellie.” (Martine)