Roland Florizoone: verzamelaar van en uit nostalgie

Dag Roland. Hoe ben je ooit begonnen met verzamelen?

Laat me eerst vertellen dat ik in 1950 geboren ben in Adinkerke en dat ik mijn hele leven in Adinkerke en De Panne ben blijven wonen. Mijn kinderjaren bracht ik door in de ouderlijke woning naast het Meli Park, gebouwd naar een ontwerp van jouw vader, architect Jules Decoussemaeker. Hij tekende trouwens niet alleen onze woning, maar zowat alle gebouwen in het Meli Park.

Als geboren en getogen Adinkerke- en Pannenaar en lid van de familie Florizoone was ik van kindsbeen af al geïnteresseerd in voorwerpen uit het verleden van mijn gemeente en het Meli Park. Zo begon ik alles te kopen waar de naam Adinkerke of De Panne op stond. En toen ik marketing studeerde in Gent en Antwerpen, en preses was van een studentenclub, nam de verzamelwoede nog toe. In die tijd stond mijn kot vol met Coca Cola-attributen. Alhoewel dat niet wil zeggen dat ik toen geen pintjes dronk. (lacht)

Je hebt ook lange tijd aan politiek gedaan in De Panne. Heeft dat ook aanleiding gegeven tot verzamelen.

Ja, toen ik onder burgemeester Johan Degrieck schepen van Toerisme werd, begon ik toeristische affiches en andere toeristische attributen te verzamelen.  

Kun je een tipje van de sluier lichten over de expo in Cultuurhuis De Scharbiellie?

Ja hoor, met veel plezier. Op de expo zijn er allerhande nostalgische memorabilia te zien over het verleden van De Panne. Er komen verschillende rubrieken aan bod: de natuur, de visserij, de evolutie van het toerisme, de Zeedijk, de tram, de horeca, de zeilwagensport, 1.000 jaar Adinkerke, het Meli Park en nog veel meer. Met mijn collectie schilderijen van zowel gerenommeerde als minder gekende kunstenaars gaan we het verst terug in de tijd. We starten de blik op ons verleden dus door de ogen van kunstenaars. Ik heb ook een schilderij met ongewone dieren op het strand. Om te weten welke dieren het precies zijn, moet je de expo gaan bezoeken!

Op de hele expo primeert het visuele in plaats van het tekstuele. Naast schilderijen zijn er ook veel reproducties van unieke postkaarten te zien – ik heb er in totaal meer dan 3.500. En ook foto’s, tekstaffiches en tal van andere zaken. Alle voorwerpen hebben maar één iets gemeenschappelijk. Ze komen uit mijn persoonlijke collectie. Wat er te zien is, is dus zeker geen volledig overzicht van het verleden, maar een verzameling van mooie zaken die de nostalgie naar vroeger zullen opwekken.

Je hebt meer dan 3.500 postkaarten van De Panne. Hoe komt het dat je collecties zo groot zijn?  

Dat ging geleidelijk aan. Ik struinde rommel- en brocantemarkten af, ging naar beurzen en bezocht ook allerlei veilingen in de regio en daarbuiten. En nu is er natuurlijk ook veel online te vinden.

Omdat het algemeen bekend raakte dat ik een verzamelaar was, kreeg ik ook veel zaken van mensen of werd ik op de hoogte gebracht als er ‘batjes te doen waren’. Bijvoorbeeld als andere verzamelaars hun collecties verkochten. Want jonge mensen verzamelen minder en hebben geen interesse of geen plaats meer om de collecties van hun ouders of grootouders over te nemen.

Door zo lang verzamelaar te zijn, leer je ongetwijfeld de knepen van het vak. Kun je daarvan een paar voorbeelden geven?

Naar rommelmarkten, brocantemarkten en grote beurzen ga je best zo vroeg mogelijk. Dan kun je de interessantste stukken kopen.

Bij bepaalde meerdaagse beurzen is het ook interessant om de laatste dag eens langs te gaan. Dan zakken de verkopers hun prijs. En op rommelmarkten in de regio stuur ik meestal iemand anders die mij informeert en eventueel de stukken koopt. Als de verkopers mij zien rondneuzen, zijn ze er als de kippen bij om hun prijzen te verhogen.

Op welke voorwerpen uit je collecties ben je het meest trots?

Ik heb onder andere een afbeelding van Hôtel L’Océan waarop hun telefoonnummer staat: het nummer ‘1’. Zij hadden dus de allereerste telefoonaansluiting in de gemeente. Om het een beetje te duiden: in de jaren 1950 was het telefoonnummer van het Meli Park 180.  

Ik bezit ook een uniek tekstaffiche, in aquarel ingekleurd, met het volledige programma van het Gallo-Romeins feest dat in 1923 werd ingericht door de familie Dumont.

En last but not least ben ik bijzonder trots op het schilderij met de dieren op het strand, waar ik het eerder over had. Doordat de verkoper dacht dat het een onrealistisch schilderij was, heb ik het heel voordelig kunnen kopen. Toen ik hem vertelde dat het wel waarheidsgetrouw was, keek hij enorm verbaasd.

Wat ga je in de toekomst doen met je collecties? Komt er een dag dat je die zult verkopen?

Neen, ik vind dat mijn collecties samen moeten blijven en zal ze daarom onderbrengen in verschillende stichtingen. Alleen dubbels zijn te koop. Ik zal wel moeten kijken waar die allemaal kunnen ondergebracht worden of in bruikleen kunnen gegeven worden, maar dat zijn zorgen voor later. Eerst zullen we zorgen voor een mooie en interessante, kunstzinnige expo in De Scharbiellie.

Alvast gefeliciteerd met de expo, Roland! Zonder twijfel een juweeltje waar wij uren kunnen spenderen en onze ogen uitkijken.

Dank je wel, José. Op mijn beurt wens ik jou te danken voor alles wat je voor De Panne en Adinkerke hebt gedaan op het vlak van cultuur en erfgoed, onder meer als medewerker bij De Panne Verbeeldt, als gids en via je website De Bliedemaker.