Voor Paul Simpelaere was het notariaat een meer dan honderdjarige familiale traditie. Geen wonder dus dat hij Rechten ging studeren te Gent. Daar voegde hij nog Politieke en Sociale Wetenschappen aan toe. Reeds tijdens zijn universitaire studies ondernam hij een reis naar Zaïre, het huidige Congo (1927). Deze ervaring liet bij hem een onuitwisbare indruk na alsook een levendige belangstelling voor het universeel-menselijke bij de zogenaamde ‘primitieve volksstammen’.
Zijn beroep maakte Paul Simpelaere jarenlang noodgedwongen honkvast. Zodra hij wat meer vrije tijd had, gebruikte hij deze om de wijde wereld in te trekken. Hij werd hiertoe nog extra aangezet door zijn functie in de schoot van de Lions International. Zo is hij meerdere malen rond de wereld gereisd. Zijn bezorgdheid om een gemene noemer te vinden met ongeschonden en gaaf gebleven volkeren bracht hem eerst bij de Indianen van het Amazone-gebied, daarna bij de Papoea’s van Nieuw-Guinea, waar hij talrijke keren verbleef. Hoogtepunt werd de expeditie naar Irian Jaya van 1973 dat door het Leopold III-Fonds voor Natuuronderzoek en Natuurbehoud georganiseerd werd en onder leiding van Zijne Majesteit Koning Leopold III stond. Deze ervaringen schreef Paul Simpelaere neer in het uitmuntende werk ‘Bij het volk van de Asmat. Papoea’s van Nieuw-Guinea (Irian Jaya)’ uit 1983.