Op 25 december 1943 waren er nog 65.967 krijgsgevangenen. De overigen waren gestorven, ofwel door ziekte naar huis gestuurd.
Jaren van ontbering en het recht op leven
65.000 krijgsgevangenen waren vijf jaar lang gevangen. De gezondheidstoestand van velen was erbarmelijk. In het begin van de oorlog (1940) was er voor veel gevangenen geen eten. Het duurde tot ze aan het werk waren voor ze naar behoren iets te eten kregen. Ook op het einde van de oorlog was er geen of heel weinig eten. Daarbij durfde niemand ze nog tewerkstellen, want met dacht aan de repressie na de oorlog.
Expo
Zijn de krijgsgevangenen een vergeten groep? Wat met de jaren van ontbering en hun recht op leven? Je komt het allemaal te weten in deze unieke tentoonstelling van het lokaal bestuur in samenwerking met het Nationaal Verbond der Oud-Krijgsgevangenen en het Prikkeldraadfonds vzw. Ook getuigenissen van enkele krijgsgevangenen uit de regio komen aan bod:
Raoul Nachez
Meersseman Gabriel
Raes Lodewijk
Deman Albert
Stratsaert Gerardus
Geryl Gustaaf
Debilde Roger
Cottenie Kamiel
Vermaerke Remi
De expo is van 1 t.e.m. 25 mei dagelijks van 09.00u t.e.m. 17.00u te bewonderen in de Sint-Audomaruskerk in Adinkerke.
“De weergave van pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden moet de werkelijke toedracht van krijgsgevangenschap duiden. Op vandaag zou men dit reduceren tot beelden op TV, maar in essentie is dit geen ver-van-mijn-bed-gebeuren. Het is nodig om de volledige context van menselijk leed te schetsen. Vooral om het ‘ontmenselijken’ in de toekomst te vermijden, en de internationale conventies te respecteren. Ik hoop ten stelligste dat deze expo ingang kan vinden bij de onderwijsinstellingen en de mensen uit de regio. Het is werkelijk nodig vermits er op vandaag duidelijke, gelijkaardige retoriek te horen valt.” (Nicolas Luyssen, schepen van Cultuur & Erfgoed)